Zamanin durdugu anlar

Insan karsilastigi zorluklardan kurtuldugunda, zaman sanki duruyor ve "ben simdi bunlari ne diye yasadim?" diye, uzayda asili kalmis gibi, yasadiklarini zihnin en bos oldugu anda, algi suzgecinden hizla gecirmek istiyor. "Hadi artik dusunme bunlari tamam bitti" diyenleri duymamazliga gelerek, "gercegi gormek" icin kisa bir geriye donus yolculuguna cikmak bana cok normal geliyor. Tabi gittigin yerden en kisa surede geri donmek sarti ile...

---

Kendi potansiyelini bilmek durumunda insan. Yani "yapabilirim" e inandiginda o seyi yapabilecegini bilmeli. Iste bu potansiyelin farkina vardiginda gercek donusum basliyor. O zaman istekler, yildiz kaydi dilek diledim kategorisinden cikip, tum evrene acikladigin cok ciddi beyanatlar oluyor. Ciddi diyorum, cunku diledigin ve istedigin seyleri sana veren bir mekanizma karsisinda ciddiye alinmaman soz konusu olamaz. Niyet, dilek, arzu, hirs, hayal ne ad koyarsam koyayim, bir amac ve hedef belirlendigi anda zihin enerjiyi o yone coktan yonlendirmis, evrene beyanatini coktan vermis oluyor. Zaman bir an duruyor ve gerceklik isteklerine gore kivriliyor...