Sabahlari hevesle uyanmak ne guzel bir sey! Hayata hevesle sarilmak, daha gozlerini actigin ilk andan itibaren.
Her gun uyandiginda "hep ayni gune" baslayan adamin hikayesini, Amerikan filmlerini yakindan takip edenler animsarlar sanirim. Adamin, gune yeniden yeniden baslayabilmesi, ruh halindeki umutsuzluk-depresyon-eglence-umut gecisleri beni cok etkilemisti. Monoton, basi sonu belli daracik hayatin icinde bile kendisi icin yarattigi bimbir cesit acilim (hayata baglanmak icin kendi kendine oynadigi oyunlarla), ayni baslayan gunu bambaska sonlarla bitirebilecegini ogretiyor ona. Bana kaderimizi belirlemekte kendi payimizi animsatiyor biraz da.
Adi bu, film iste. Yinede insan zihninden cikan bu urunun tasidigi mesaji onemsiyorum: Hayati hersabah yeniden yaratabilmeyi...
Pozitif ve umutlu olmak icin sebepler bir yerlerde gizlenmis bizim farkindaligimizi bekliyor. Hayati her sabah o hislerle yeniden yeniden sarj etmek zorundayiz, gecenin karanliginda uykuya dalarken yok olacaklarini bile bile...
Hayat ne kadar kisa...Saglikli olarak yasadigimiz gunler tarih olmadan, yarin uyanacak bir sabahimizin olmasi bile gunun ilk isiklari ile sarj olmaya yetebilse keske.
Ben hayata dort elle sarilmak ve bana verilen bu canin hakkini daha guzel vermek istiyorum.
No comments:
Post a Comment