Pozitif Dusunmeyi Dusunmek

Dusunmeyi dusunmek ilk anda cok anlamsiz gelebilir. Ama ise yariyor...Anlatmaya calisayim...

Duydugumuz, okudugumuz seyleri bir anda hemen hayata gecirmek o kadar da kolay olabilen bir sey degil. Kavrama boyutundan eylemlere gecis asamasina kadar herkesin gecirdigi sure cok farkli. Ben de bu sure degisiyor. Kavradigimi sandigim bilgiyi bir kez uyguladiktan sonra unutma egiliminde oldugum icin, eger cabuk harekete gecmissem sonrasinda uzun sureli bir durma haline geciyorum. Su an deneyimledigim gibi.

Sanirim insan etrafinda pozitif dusunebilen kisileri daha cok gormek, onlarin yasantilarina bizzat sahit olmak istiyor: Onlarin soludugu havayi solumak, gozlemlemek ve onlari taklit ederek eyleme gecebilmek en kolay ve zahmetsiz yol. Bu yuzden cocuklar icin buyuklerin rol modeli olusunu artik daha cok onemsiyorum. Yetiskinler icin bu cogu zaman yalniz oynanilan bir oyun oluyor. Hep hayiflanmisimdir kisinin yetiskin yasta kendisine ornek alabilecegi ne kadar az sayida kisi var diye. Onlar da cogu zaman hayatinin icinde bile olmuyor.

Ornekler etrafimda olmadigi zaman, benim bazi seyleri kendime ogretebilmek icin yapmaya calistigim sey pozitif dusunmek icin metodlar dusunmek...Bu da dusunmeyi dusunmek iste... Olaylar karsisinda spontene pozitif dusunebilmek ve eylemlere bu davranis seklini yansitabilmek gercekten zaman ve gayret isteyen bir sey.

POZITIF Dusunmek Istiyorum

Buraya daha once yazdiklarim bir deneme yayiniymis. Ne yazmak istedigime karar verememisim.

Kendini web dunyasinda samimi kilmak zor. Yani bir anda kendini, ya hic ait olmadigin buyulu bir dunyanin ucurum kiyisindan yada bir anda yazarak tasdikledigin uzuntu girdaplarina duserken bulmak hic de sasirtici degil.

Bana faydasi dokunsun istiyorum yazilanlarin. Bencilce degil...Hayir...Bana iyi gelen bir deneyimin icinden digerlerine de fayda saglayacak bir sey ciksin diye de...

Pozitif dusunce ogretilerini okuyup uygulamaya, evet ben de herkes gibi Secret kitabini okuyarak basladim. Yani denedim demek daha dogru. Bunun sayesinde istedigim bir seyi cagirabildim. Ancak o sey gerceklestikten sonra, karsi karsiya kaldigim negatiflikleri yenmekte ilk baslardaki kadar azimli davranmadim. Yani uygulamada tembellik ettim, sorunlarla bogustugum donemde.

"Enerjinin hayatimizdaki rolunu" okudukca, diger insanlarin deneyimlerini bizzat gozlerimle gordukce, kendime de uygulayabilecegimi dusundum.

Hayat zorluklari bazen tekrarlar seklinde karsima cikti. Bunlar yer, zaman, kisi bagimsiz yinelendi. Engellere karsi dusunce mekanizmam, pozitif dusunce ogretilerini okudukca ve degismem gerektigine bizzat BEN kendim karar verdigim zaman degismeye basladi. Acaba gereksiz ve anlamsiz bir olumluluk icinde miyim? Bu isin asli ne? sorulari da kafamin icinde es zamanli yankilanarak...

Bazen kisi kendinden bagimsiz, kendisinin neden olmadigi sorunlar yuzunden kendi ozunden uzaklasabiliyor. Simdi bu durumu soyle dusunmek istiyorum: Hayatta hersey normal giderken, zarlari sallayip, bir karar veriyorsun, bir iki adim ilerliyor sonra kaderin nereye surekleyecegini onceden bilmedigin bir etki-tepki reaktorune giriyorsun. Oraya nasil girdigini, ne zaman cikacagini bilmiyorsun. O andan itibaren dusundugun her negatif sey, reaktorde katlanip hizlanarak ve cogalarak sana geri geliyor ve bir degisime giriyorsun. Dogal bir durtu olarak, kosullari, ortami, kurallari anlama cabasindasin. Tek amacin ordan disari cikmak aslinda. Ama sikisip kaldigin icin sabirsizsin. Bu kontrolsuz harcadigin enerji amacini perdeliyor. Reaktor seni surekli degisime tabi tutuyor. Zihninin icini kontrol etmek istiyorsun ama daha onceki degisimlerden sonra yoksa kontrolunu mu kaybediyorsun? Korku ve suphe duydugun anda kendini sorgulamaya basliyorsun...Orda olmanin nedenini anlamak istiyorsun. Degisimin kacinilmazligini ve orda o durumda olmanin gercekligini kavrayarak, kendini iyi tutmanin yollarini bulmak istiyorsun.

Hayat bana sanki bu haraket ve bekleme odalari ile doluymus gibi geliyor. Kendimizi bu bekleme odalarina ceken nedenleri bizler yaratiyoruz. Kader aglarini belki boyle oruyor iste...

Peki beni tercihlerim nedeni ile bu odalara girmekten ali koyacak bir sey yoksa, bu hareket-durma eylemleri icerisinde dusunce gucumun rolu ne? Negatif dusundugum mudetce bana aynisini sunan bir mekanizma icinde, nasil ve ne sekilde dusunmeliyim ki bu mekanizma bir ceza aleti olmaktan ciksin, beni gelistirsin? Bunun cevabi insanin karsisina kolay cikmiyor. Kendini iyi hissettirecek seylere odaklanmak ilk adim olabilir. Sevdigin birisini dusunmek, gercek guzel bir hatirayi cagirmak, icinde olmak istedigin mekanlari zihninde yaratmak...Bulundugun kosullar yokmus ve hali hazirda cok mutlu bir ruh halindeymissin gibi sanmak...Kisa ve ara ara bunlar tekrarlanarak, negatiflikten uzaklasabildigini kisi kendisine ispat edebilir.