Guzel bir gune baslamak icin kendini telkin eden kac kisi var merak ediyorum.
Kendinle nasil konustugunu kontrol edebildigin anda, yasadigin hayatin kalitesini nasil degistirebilecegini bilmiyor insan. Iste bu yuzden basina ne geldigi degilde, bunu kendine nasil anlattigin onemli oluyor. Ben herzaman bir organizayonun, bir grubun, bir insanin, guzel dusunce suzgecinden bakan bir baska goz tarafindan degerli kilindigini dusunurum. Cogu zaman bir baskasi icin berbat, nefret edilesi yerler, insanlar oldugu halde bunlar.
Niye ne istedigine odaklanacak yerde, neyi istemedigini, niye istemedigini, neyden korktugunu anlatirken buluyor insan kendisine? Sevmedigin birseyle karsilasma durumunu tamamiyla ortadan kaldirabilmen mumkun olmadigina gore, vakti geldiginde zaten yasayacagin bir duyguyu kendine simdi anlatmak niye? Bunu uyanik kalmak icin mi yapiyor? Uyanik kalmak, hedefimin radarinda miyim degil miyim diye kendine ara sira sormaktan ibaret bence.
Basari aslinda hayatla nasil basedebildigin degil mi? Kendi kendine, yakip yikmadan konusabilmek, istediklerine odaklanacak sekilde telkinde bulunmak, hayatla basedebilmenin sihirli anahtari.
