Yurumen gereken yollar varsa yurursun, gecmen gereken kopruler, asman gereken insanlar...Yururken dusersin, kaldirmazlarsa kendin kalkarsin...Gecmeye calistigin koprulerin iplerini arkadan kesmeye calisirlar, kosup bir cirpida gecmeyi denersin...Yada yuvarlanir dusersin. Olmedigin muddetce, gecilecek baska bir kopru bulursun elbet. Ne diye sizlanirsin her zorluga? Zorluklari yaptigin yanlis seylerin bir diyeti diye dusun. Biliyorum onlara takilma demek kolay, kalbin buz kesmediyse aci duymadigina sasarim.
Bu yol nasil bir yol olsa mutlu olursun diye dusunmeye vakit harcasan biraz. Akintiya birakmis savrulur gidersin...
Diyorsunki beni gormuyorlar...Seni anlamiyorlarsa kendini anlatacagin insanlari bul, onlari yolculugun bir parcasi yap...Acimasiz hayatta kalma savasi verilen yerlerden kacman gerekiyorsa kac...O yerleri kopru yap baska topraklara acilan...Varicagin yeri dusun...Bu yolu mutlu bir yol yapmak gerek dost. Bu hayat cok kisa...Hayat hakki bir defaya mahsus verilmis...
