Bu gunlerde aklimda esip duran bir dusunce var. Pencereyi acik birakan, dusuncenin esip gelip aklimda dolanmasina vesile bir suru sey oldu ama...Bu yazinin hayat kokmasini istiyorum, o yuzden nedenleri nicinleri gecelim...
Bir insani anlamak bir meslek haline getirilebilecek bir is: kisinin karakteri, sonradan edindigi bir cok ozelligin nasil evrimlestigine bizzat kisa-orta-uzun vadede sahit olup, onu zaman zaman kendisinden kurtarip disardan bakmasini saglamak, ve tum bunlari karsindakinin psikolojik sorunlarina cozum bulmak amaci ile degilde aslinda "hayat koclugu" adina yapip, kendisine baska anlamda ayna tutmak gercekten bir is kolu olabilir. Bir insanin hayatina kesit kesit ortak olmak, o deneyimlerle insanin kendi bilinmeyenini kendine gostermek...Insanlari bir kaynak olarak gorup, kendi potansiyellerini anlamalarina yardimci olmak, uretkenligini yeryuzune cikarmak, yani cevherine inmek...
